وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا(27)
O gün zalım (küfrə düşməklə özünə zülm edən peşmançılıqdan) əllərini çeynəyib deyəcəkdir: “Kaş ki, mən Peyğəmbər vasitəsilə (özümə) doğru bir yol turardım;
يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا(28)
Vay halıma! Kaş filankəsi özümə dost etməyəydim;( soreye forgan)
İşə düzəlmək üçün heç bir problem olmadığı bir halda uyğun olmayan bir davranışa görə geri döndü. Atası dedi:
– Sənə nə qədər dedim ki, Mahmudla yoldaşlıq etmə, onunla əlaqəni kəs. O qədər onunla dostluq etdin ki, axırda onun əxlaqı sənə də təsir qoydu. İmam Hüseyn (ə) buyurub: “Günahkarlarla yoldaşlıq etmək, günah etmək təhlükəsi yaradır.”
