Vehabilerin agalari, daha dogrusu onlarin cinayetlerini daha coxx mudafie eden, onlarin vehwiliklerine her cur werait yaradan seudlarin massonlarla elaqesinin daha biri subutu.
Vahabilər öz vəhşiliklərini o yerə çatdırdılar ki, müsəlmanları qətlə yetirməyə, mal və namuslarına toxunmağa başladılar. Hətta Məlik Əbdül-Əziz ibn Səud “İki şərafətli hərəmin xadimləri ilə müsahibə” məqaləsində bunu etiraf etdi. Lakin o zabit və əsgərlərin etdiklərinə məsuliyyət daşımadığını iddia edərək dedi: “Mənimlə zabitlərimin vəziyyəti, Peyğəmbərlə sərkərdəsi Xalid ibn Vəlidin vəziyyəti kimidir. Peyğəmbər(s) onu bir ərəb tayfasının üzərinə göndərdi. Xalid hiylə ilə onları qətlə yetirdi. Xəbər Peyğəmbərə(s) çatdıqda, əllərini göyə açıb üç dəfə dedi: “İlahi, Şahid ol! Mən Xalidin etdiklərinə nifrət edirəm”.
Lakin bu müqayisə düz deyil. Çünki Peyğəmbər(s) Xalidi döyüş üçün göndərməmişdi. O, Xalidin öz əməli idi. Məlik Əbdül Əziz isə qoşunu müsəlmanlarla müharibəyə göndərmişdi (qeyd etmək lazımdır ki, müəllif kitabı, Məlik Əbdül Əziz yenicə Hicaza hökmdarlıq edərkən, onun sağlığında yazmışdır). Bir müsəlman cihadda, yaxud başqa vəziyyətdə digər müsəlmanlarla belə rəftar etsə və bu bəhanələrlə məsuliyyətdən yaxa qurtara bilsə, onda İslamın fatihəsi oxunmalıdır. Müsəlman kafir kimi hərəkət etsə, dindən çıxmış olur. Kafirlər öz məqsədlərinə çatmaq üçün heç bir qeyd-şərt, qayda-qanun tanımırlar. Bu isə Peyğəmbərin(s) öyrətdiyi islami dəyanətdən çox-çox uzaqdır. Məsələ İbn Səudun dediyi kimidirsə, onda mən and verirəm onu Kəbənin Allahına, “Müfavizati-Hindiyyə”də yazılanları oxusun və əgər islami abidələri onun əmri olmadan dağıdıblarsa, bərpa etsin. Əks təqdirdə, Allaha şikayət etmək lazımdır. İslamdan öncə də dinsizlər Kəbəni, Beytül-müqəddəsi və digər müqəddəs məkanları dağıtmışdılar. İslamdan sonra da Yezid ibn Müaviyə Peyğəmbər(s) balasını qətlə yetirərək, onun və dostlarının cənazəsini qüslsüz, kəfənsiz və dəfn etmədən çöldə qoymuşdular. Sonra da Kəbəni dağıdaraq müsəlmanların malını, canını və namusunu öz əsgərlərinə halal etmişdi. Əbdül Məlik Mərvanın göndərdiyi qoşuna başçılıq edən o Həccac ibn Yusifin Abdullah ibn Zübeyri tutmaq üçün mancanaqla Kəbəni dağıtmasını da bilirik. Bizim elə təsəllimiz də budur ki, bu işlər təzə deyil. Tutaq ki, Əbdül Əziz əsgərlərin etdiyi işə razı deyilmiş. Lakin camaatın oğurlanmış mallarını, dağıdılmış evlərini bərpa etmək onun boynundadır və bu, şəriətin hökmüdür. Xalid ibn Vəlidin cinayətində Peyğəmbər(s) özünü günahkar saymır və ərz edirdi ki, “İlahi, şahid ol! Xalidin törətdiyi qətl və qarət Allah və Onun Rəsulunun göstərişinin əksinə olmuşdur”.
Amma buna baxmayaraq, Həzrət Əlini(ə) göndərdi ki, camaata dəymiş ziyanı ödəsin. Peyğəmbərin əməli hara, Əbdül Əzizin cinayəti hara?
